کای گوئو چن و هنر اینستالیشن آرت
نقش هنر در جامعه حل تعارضات نیست بلکه بیان تضاد ها و تعارضات است
کای گوئو چن و هنر اینستالیشن آرت
کای گوئو چن و هنر اینستالیشن آرت_رسانه نقد هنری
کای گوئو چن و هنر اینستالیشن آرت – رسانه نقد هنری کای گئو-چن در سال 1957 در کوانژو، استان فوجیان چین متولد گشت و مدرک طراحی صحنه خود را از موسسه درام شانگهای دریافت کرد . او حد فاصل سالهای 1986 تا 1995 در ژاپن اقامت داشته و پس از آن به نیویورک نقل مکان میکند و از آن زمان تاکنون به خلق آثار گوناگونی مشغول است . کای در سال 1984 بود که برای نخستین بار آزمایشات شخصی خود را با باروت آغاز کرد و در سال 1989 اولین رویداد انفجار عمومی خود را به صحنه برد که به تمرین اصلی او در آفرینش استایل خاص خودش منجر گشت و تاجایی پیش رفت که به نقل از خود او باید باروت را مایه آزادیش دانست،
« استفاده ام از باروت به عنوان مدیوم مایه آزادی من شد.»
در آثار کای، هویت باروت در ادغام با زادگاه این ماده یعنی چین، بار نمادینی از تفاسیر مختلف اجتماعی-سیاسی ای را به دوش میکشند؛ تمثیلهایی که از آتش بازی های آیینی کهن تا خشونت مدرن را مورد برسی قرار میدهند . کای با استفاده از متریال باروت چه در رویداد های آتش بازی و چه به عنوان متریالی نو بر روی کاغذ و بوم ، هویت این ماده کهن را در سایه معنا و روش استفادهای نو به گونهای باز تولید میکند که بتواند جایگاهی در هنر مدرن جهان به دست آورد . او در آثار خود آزادانه از اساطیر باستان، تاریخ نظامی، کیهان شناسی دائوئیست ، تاکتیک های انقلابی مائوئیست ، فلسفه بودایی، فن آوری آتش سوزی و تخریب ، طب چینی و تصاویر خشونت آمیز استفاده می کند.
و با ادغام متریال و فرم های ارائه، آثار شایان توجه ای را به جهان هنر عرضه میدارد.
گوئو _چن در نمایشگاه افتتاحیه جایزه هوگو باس در موزه گوگنهایم (1996) که به نوعی اولین معرفی او و آثارش به نیویورک است سازه ای را در معرض دید عموم قرار میدهد که متشکل از شاخه های بزرگی چسبیده به پوست گوسفند است.سازه ای که با هیبت خود یادآور یک کشتی سنتی مغولی یا حتی یک اژدها ست. او در نامگذاری اثر نیز بر نکاتی تاکید میکند که باز خطوط فکری کای را بیش از پیش بە ناظرانش نشان دهد . او در این چیدمان شهرت چنگیز خان را به عنوان جنگجویی بزرگ و فاتحی توانا به کار میگیرد و با کنایه هایی از داستان چوپان دروغ در میآمیزد و با استفاده از سه موتور تویوتا در کنار پیکره اصلی اثر آن را به اوج میرساند تا ترس اروپا را از توسعه طلبی آسیا را به عموم نمایش دهد ترس پیشی گرفتن اقتصاد و شرکت های آسیایی از سردمداران کنونی جهان و شرکت هایشان.
همان طور که پیشتر اشاره شد کای در کار خود ظریف و نکتهسنج است. به گونه ای که برای کای انفجار ، تخریب و نابودی در یک فرایند دیالکتیکی میتواند خلق و شفا باشد با چنین دیدی است که گئو چن در یکی آثار متاخر خود یعنی طراحی برای قرن با ابر قارچی به سراغ یکی از مخرب ترین سلاح های دست ساز بشر یعنی بمب های اتمی میرود در این مجموعه، کای یکی از بزرگترین سلاح های کشتار جمعی تاریخ را به عنوان هنر دوباره تصور میکند و آن را با قارچ مواد دارویی ، تصاویر انفجار های آزمایشی خود و عکس ها ویدیو های گرفته شده اش در کنار هم قرار میدهد تا مخاطب قرن بیستم را به فکر وادارد. و فکر میکنم برای تمامی هنر دوستان عصر حاضر توصیه سودمندی ست تا نگاهی به آثار این هنرمند داشته و اندکی بر آن ها تامل کنند . زیرا به گفته خود او « نقش هنر در جامعه حل تعارضات نیست بلکه بیان تضاد ها و تعارضات است»
یادداشتی از کامیاب رحیمی
